Ο πρώτος που διαπίστωσε τις ευεργετικές ιδιότητες του νερού ήταν ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής. Με τον όρο υδροθεραπεία εννοείται η θεραπευτική άσκηση που λαμβάνει χώρα στο νερό, έχοντας ως σύμμαχο τις ιδιότητές του.
Η θεραπευτική κολύμβηση είναι η άσκηση που γίνεται στο νερό με σκοπό τη θεραπεία. Διαφοροποιείται από τις συνηθισμένες μεθόδους εκμάθησης κολύμβησης, οι οποίες δεν είναι πάντα επιτυχημένες επειδή δεν λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες που έχουν τα παιδιά – Άτομα με αναπηρίες.
Η θεραπευτική κολύμβηση αποτελεί μια εναλλακτική μορφή θεραπείας, η οποία εφαρμόζεται για τη βελτίωση της κίνησης του παιδιού – ενηλίκου. Ενδείκνυται, επίσης, για νευρομυϊκές διαταραχές, όπως είναι η εγκεφαλική παράλυση, η μυοπάθεια κ.ά., για διαταραχή λόγου, για ΔΕΠΥ, για αναπτυξιακές διαταραχές, όπως είναι ο αυτισμός, το σύνδρομο Aspenger, αλλά και για τη νοητική υστέρηση. Ακόμη, η θεραπευτική κολύμβηση χρησιμοποιείται ως μέσο αποκατάστασης και ενδυνάμωσης έπειτα από χειρουργικές επεμβάσεις.
Η προσαρμοσμένη κολύμβηση είναι στην ουσία ένας συνδυασμός από θεραπευτικές και εκπαιδευτικές ιδιότητες που συνυπάρχουν σε ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα. Οι θεραπευτές κάνουν χρήση της υδροστατικής πίεσης και της άνωσης, δύο από τις ιδιότητες του νερού, έτσι ώστε να δημιουργούν νέους τρόπους για κίνηση. Στόχος είναι ο θεραπευόμενος να ελέγχει το σώμα του, σε ηρεμία αλλά και σε κίνηση μέσα στο νερό.
Ένα άτομο με εγκεφαλική παράλυση, ανάλογα και με το μέγεθος της βλάβης, μπορεί να αντιμετωπίσει διάφορα προβλήματα, όπως έλλειψη ευλυγισίας, δυσκολία στην αναπνοή και την ισορροπία. Η προσοχή μας στα συγκεκριμένα άτομα πρέπει να εστιάζεται στα εξής:
Εξαιτίας του γεγονότος ότι η νοητική υστέρηση συνυπάρχει με τις διαταραχές συμπεριφοράς και προσαρμογής στο περιβάλλον υπάρχει μια επιπλέον δυσκολία στην κίνηση και φυσική κατάσταση. Η προσοχή του θεραπευτή θα πρέπει να εστιάζεται στα εξής: